Verslag forum: Kwalitatieve zorg nu en in de toekomst

Verbinding zoeken en communiceren helpt ons vooruit.

Vrijdag 10 juni werd de nieuwe hoofdlocatie van Ortho-technics opengesteld voor zorgprofessionals. De centrale activiteit was een inspirerend en verbindend forum waarin experts uit verschillende disciplines antwoord gaven op de vraag: Hoe geven we kwalitatieve zorg vorm, nu en in de toekomst?

In een divers en veranderlijk zorglandschap werken verschillende partijen samen om kwalitatieve zorg te leveren. Maar wat is kwaliteit van zorg nu precies? En waar hebben we zorgen over? Tijdens een open dialoog gaven experts op verschillende disciplines hun visie op kwalitatieve zorg en werd verkend hoe we elkaar kunnen vinden, want samen maken we zorg en geven we die vorm.

De volgende sprekers namen plaats voor het publiek in de volle zaal: 

• Ronald Kooistra (via Teams): beleidsadviseur eerstelijns zorg, Zorgverzekeraars Nederland
• Nikki van Doornen: orthopedisch technoloog en ervaringsdeskundige, Ortho-technics
• Yvette van Horn: revalidatiearts en lid raad van Bestuur, Adelante
• Mitch Valize: tweevoudig Olympisch kampioen, Europees kampioen handbike en bewegingswetenschapper
• Hub van den Boomen: managing director Nederland, Ottobock

Kwaliteit van zorg is kwaliteit van leven

Maar wat is kwaliteit van zorg precies? Yvette en Hub benadrukten het belang van communicatie. Door verwachtingen uit te spreken en beloften waar te maken, kan kwaliteit geleverd worden. Als ervaringsdeskundige en professional voegde Nikki toe dat kwaliteit draait om het centraal stellen van de client. “Als mensen meer bewegingsvrijheid hebben, nemen depressies af. Soms gaan cliënten al vooruit als ze een product aandoen. Dat is kwaliteit van leven.” Een sentiment waar Mitch zich bij aansloot. “Voor mij is kwaliteit de patiënt centraal stellen en continu overleggen. Ik ben tevreden als mijn prothese me niet beperkt.”

Is meten wel weten?

Een betere kwaliteit van leven, het was een gezamenlijk doel. Ronald Kooistra gaf vanuit de zorgverzekeraars de aanvulling dat meetbaarheid en doelmatigheid niet uit het oog verloren mogen worden. “Hoe meet je kwaliteit? Wat kost de zorg en wat levert het op in meetbare kwaliteit?” Een vraag die veel teweegbracht en revalidatiearts Yvette benadrukte dat zaken als tevredenheid of aandacht moeilijk meetbaar zijn. “Wie bepaalt bovendien wat doelmatig is? De patiënt, zorgverzekeraar of arts? Extra aandacht kan er bijvoorbeeld ook voor zorgen dat een patiënt niet de duurste prothese kiest, maar de prothese die past.”

Kwaliteit als onderscheidend vermogen?

Toen moderator Gabrielle Kleuskens de gasten vroeg hoe zij kwaliteit kunnen gebruiken als onderscheidend vermogen binnen een gereguleerde omgeving, nam Hub van Ottobock als eerste het woord. “Protocollen zijn nodig, maar op het moment mis ik de aandacht voor de uitzondering. Bovendien zie ik nu dat sommige producten bij de ene instrumentmaker wel vergoed worden en bij de andere niet.  Zowel de client als de instrumentmaker moeten mondig en kundig zijn omdat er verschil is tussen zorgverzekeraars. Ik vind dat niet kunnen.” Een zorgprofessional die de klant helpt op het gebied van vergoedingen maakt dus wel degelijk het verschil. Mitch gaf een direct voorbeeld uit de praktijk: “Als kind moest ik procederen om het product te krijgen dat ik nodig had om te bereiken wat ik wilde bereiken. Nu word ik gesponsord door een zorgverzekeraar, maar toen was het echt problematisch. Het is zo belangrijk om samen te zoeken naar oplossingen.”

Samen werken naar kwaliteit

Het bleken terugkerende thema’s: communicatie en samenwerking. Samenwerking tussen verschillende zorgprofessionals en de klant, maar dus ook met de zorgverzekeraar. Nikki gaf dan ook aan dat ze graag meer direct contact zou hebben met zorgverzekeraars. “Sommige zaken zouden makkelijker met een telefoontje afgehandeld kunnen worden, in plaats van schuiven met papieren.” Ronald zei graag in gesprek te gaan en benadrukte de expertise van de zorgprofessional.” Wij moeten niet op de stoel van de zorgprofessionals gaan zitten. Als er vanuit de basisverzekering aanspraak is, dan financieren we die. En als afgeweken moet worden van de protocollen, geeft de zorgprofessional aan dat er een medische noodzaak is.” Nadat Yvette stelde dat dit niet de realiteit is en dat vergoeding soms moeilijk is, kreeg ze bijval van Hub: “We kunnen kaders niet helemaal loslaten, maar moeten er wel zorg voor dragen dat de kennis van zorgprofessionals leidend is, niet de kaders.”

Het was een enerverende discussie, waarbij duidelijk werd dat het leveren van kwalitatieve zorg zowel kansen als uitdagingen kent. Frank Theunissen vatte het sentiment treffend samen: ”Als zorgprofessional ben je niet alleen bezig met de voorziening, ook met communicatie en verwachtingsmanagement. Door die combinatie kunnen we zorg kwalitatief en betaalbaar houden.”